معرفی کتاب کنترل دوپامین: چگونه به هرچیزی اعتیاد پیدا نکنیم
ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که اعتیاد به لذت‌های زودگذر بسیار رواج دارد. مردم زیاد می‌خورند، بسیار می‌نوشند، زیاد به موبایل‌های خود نگاه می‌کنند و… . آنا لمبک در کتاب کنترل دوپامین راهی روشن برای برگشتن به زندگی متعادل را بر اساس یافته‌های عصب‌روان‌شناسی ترسیم می‌کند. این کتاب از آثار پرفروش نیویورک تایمز است.
درباره‌ی کتاب کنترل دوپامین: چگونه به هرچیزی اعتیاد پیدا نکنیم
زندگی در دنیایی که بی‌شمار محرک با پاداش و دوپامین بالا وجود دارد، ما را معتاد و آسیب‌پذیر کرده است. از پیامک و فضای مجازی گرفته تا خرید، بازی، قمار و انواع مواد مخدر، همه با ما کاری می‌کنند که به سطح بالایی از دوپامین عادت کنیم و پایین‌تر از آن را تاب نیاوریم. تلفن همراه به‌تنهایی دوپامین دیجیتال را در بیست‌وچهار ساعتِ روز و هفت روز هفته به ما منتقل می‌کند. کتاب کنترل دوپامین (Dopamine Nation) اثر آنا لمبک (Anna Lembke) درمورد درد و لذت و تعادل بین این دو صحبت می‌کند. اکنون بیش از هر زمان دیگری یافتن تعادل بین این دو در زندگی‌مان احساس می‌شود.
کتاب کنترل دوپامین: چگونه به هرچیزی اعتیاد پیدا نکنیم، براساس یافته‌های علم پزشکی و علم اعصاب توضیح می‌دهد که چرا دنبال کردن بی‌وقفه‌ی لذت منجر به درد می‌شود. آنا لمبک با روایت تجربیات واقعی بیماران معتادش مفاهیم پیچیده‌ی علوم اعصاب را قابل‌فهم و گیرا می‌سازد. داستان‌های آن‌ها از رنج و رستگاری ما را به کنترل مصرف دوپامین و تغییر زندگی‌مان امیدوار می‌کند. این اثر با بهره‌گیری از یافته‌های علومِ اعصابِ پاداش به ایجاد تعادل بهتر بین درد و لذت و داشتن زندگی سالم‌تر کمک می‌کند. اما باید بدانیم علوم اعصاب برای رسیدن به این منظور کافی نیست. خواندن زندگی افراد معتاد می‌تواند عامل مؤثری در غلبه‌ی ما بر مصرف بیش‌ازحد و اجبارگونه باشد.
هرچه دوپامین ایجادشده در مسیر پاداش مغز بیشتر باشد، آن تجربه اعتیادآورتر است. لذت و درد در یک مکان ثابت از مغز پردازش می‌شوند. درواقع این دو حس مانند دو کفه‌ی ترازو عمل می‌کنند. همه‌ی ما رفتارهایی انجام می‌دهیم که در ابتدا بسیار خواهان آن هستیم؛ مثل خوردن تکه‌ی دوم شکلات، تماشای یک قسمتِ دیگر از سریال محبوب‌مان، افراط در خرید، خواندنِ توییت‌ها و پست‌ها. درست لحظه‌ی بعد از زیاده‌روی درد و پشیمانی را در خود حس می‌کنیم. در این لحظه است که راهکارهای عملی کتاب کنترل دوپامین به دادمان می‌رسد. این کتاب در سه بخشِ تعقیب لذت، مقید ساختن خود و تعقیب درد راز یافتن تعادل را فاش می‌کند.
آنا لمبک در این کتاب به ما می‌آموزد که تعقیب بی‌رویه‌ی لذت منجر به ایجاد درد می‌شود. اولین قدم برای بهبودی پرهیز است. ما باید بدانیم چه زمانی از چه چیزی خودداری کنیم. خودتحریمی فضایی حقیقی و فراشناختی بین میل و مصرف ایجاد می‌کند که یک ضرورت مدرن در دنیای مملو از دوپامین ماست.
کتاب کنترل دوپامین: چگونه به هرچیزی اعتیاد پیدا نکنیم برای چه کسانی مناسب است؟
این کتاب کنترل دوپامین به افراد افراطی و کسانی که در کنترل مصرف محرک‌های دوپامین دچار مشکل‌اند، پیشنهاد می‌شود.
در بخشی از کتاب کنترل دوپامین: چگونه به هرچیزی اعتیاد پیدا نکنیم:
«ناگهان متوجه شدم که یک سال است که هروئین مصرف می‌کنم، با خودم فکر کردم اگر اکنون آن را ترک نکنم ممکن است تا آخر عمر به آن معتاد بمانم.»
تأمل درخصوص کل مسیر زندگی و نه صرفاً حال، به این جوان اجازه داد تا برآورد دقیق‌تری از رفتارهای روزمره‌ی خود داشته باشد. همین امر درمورد دلیلا نیز صادق بود، او تنها پس از آنکه تصور کرد امکان دارد تا ده سال دیگر همچنان مخدر مصرف کند به‌مدت چهار هفته از مصرف حشیش خودداری کرد.
در اکوسیستم غنی از دوپامین امروزی، همه‌ی ما آماده‌ی لذت‌های فوری شده‌ایم. می‌خواهیم چیزی بخریم و روز بعد دم در خانه‌یمان آن را ببینیم. می‌خواهیم چیزی را بدانیم و لحظه‌ای بعد پاسخ روی صفحه‌نمایش ما ظاهر می‌شود. آیا ما مهارت حل معما را از دست داده‌ایم یا توان این را که در حین جست‌وجوی پاسخ ناامید شویم، یا این امر را که باید منتظر چیزهایی که می‌خواهیم بمانیم؟
عصب‌شناس ساموئل مک کلور و همکارانش بررسی کردند که چه بخش‌هایی از مغز در برگزیدن پاداش فوری در مقابل پاداش با تأخیر نقش دارند. آن‌ها دریافتند که وقتی شرکت‌کنندگان پاداش‌های فوری را انتخاب می‌کنند، بخش‌های مربوط به احساسات و پاداش‌پردازی مغز روشن می‌شود. وقتی شرکت‌کنندگان گرفتن پاداش خود را به تعویق می‌اندازند، قشر جلوی مغز، همان بخشی از مغز که در برنامه‌ریزی و تفکر انتزاعی نقش دارد فعال می‌شود.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.