کتاب علم خود انضباطی

درباره‌ی کتاب علم خود انضباطی

زندگی بدون نظم و انضباط به آشوبکده‌ای غیرقابل تحمل تبدیل می‌شود. کافی است برای چند ثانیه خیابان‌های بدون خط‌کشی، چراغ راهنمایی و تابلو، یا ساعتی که عقربه‌هایش از هیچ قاعده‌ای پیروی نمی‌کنند را تصور کنید! چقدر می‌توانند هولناک باشند. پیتر هالینز (Peter Hollins) در کتاب علم خود انضباطی (The science of self-discipline) مطالب مفیدی را درباره‌ی نظم شخصی و دیسیپلین فردی در اختیار شما قرار می‌دهد.

خودانضباطی به شما کمک می‌کند که به بهترین نیات و اهداف خود دست پیدا کنید، حتی زمانی که مایل به انجام آن‌ها نیستید. اگر نظم و انضباط شخصی‌سازی‌شده‌ی خود را داشته باشید، می‌توانید لذت کوتاه‌مدت یا تحمل ناراحتی کوتاه‌مدت را برای دستیابی به منفعتی بزرگتر در بلندمدت به تعویق بیندازید.

خودانضباطی را می‌توان چنین تعریف کرد: «توانایی هل دادن خود به جلو، با انگیزه ماندن و انجام عمل، صرف نظر از اینکه چه احساسی داریم، چه از نظر فیزیکی و چه از لحاظ عاطفی.» زمانی که شما از متدهای خودانضباطی در زندگی‌تان استفاده کنید، می‌توانید علی‌رغم عواملی مانند حواس‌پرتی، تنبلی، بی‌انگیزگی یا اتفاقات نامطلوب در جهان اطرافتان به انجام کاری که می‌خواهید بپردازید.

پیتر هالینز در کتاب علم خود انضباطی راهکارهایی را در اختیار شما قرار می‌دهد که با استفاده از آن‌ها می‌توانید کارتان را با کیفیت بالا انجام دهید؛ حتی زمانی که تمایلی به انجام آن ندارید، با مشتریان خود برخوردی حرفه‌ای داشته باشید و یا زمانی که آمادگی لازم را ندارید، به اهداف سختی که برای خود تعیین کرده‌اید دست پیدا کنید.

کتاب علم خود انضباطی برای چه کسانی مناسب است؟

اگر جای خالی نظم و انضباط را در زندگی خود احساس می‌کنید و دوست دارید یک تکان اساسی به سبک زندگی‌تان دهید، شنیدن این کتاب صوتی را به شما پیشنهاد می‌کنیم.

در بخشی از کتاب علم خود انضباطی می‌خوانیم

ما همگی عادت داریم که با یادآوری خودانضباطی‌های سابق، خودمون رو تشویق به خودانضباطی کنیم. اما واقعیت اینه که با یادآوری خودانضباطی‌های گذشته دیگه نمی‌تونیم منضبط باشیم. ذهنمون همیشه بهونه‌ای برای کنار گذاشتن انضباط داره. توی یه تحقیق از برخی شرکت‌کنندگان خواسته شد تا یکی از نیکوکاری‌هاشون رو به یاد بیارن و بعد از اون‌ها خواسته شد تا یه کار خیر انجام بدن. اما از بقیه‌ی شرکت‌کنندگان خواسته نشد تا نیکوکاری‌های گذشته رو به یاد بیارن. کسانی که نیکوکاری گذشته رو یادآوری کرده بودند، 60 درصد کمتر از کسانی که نیکوکاری گذشته‌شون رو یادآوری نکرده بودند، کار خیر انجام دادند. این نشون می‌ده که یادآوری نیکوکاری‌های سابق باعث می‌شه که دیگه نیکوکاری نکنید. یعنی با یادآوری نیکوکاری گذشته خودمون رو توجیه می‌کنیم که دیگه نیکوکاری نکنیم.