کتاب جغدها آمده اند مارا ببرند

معرفی کتاب جغدها آمده اند مارا ببرند

با رونالد ال. اسمیت همراه باشید تا درکتاب جغدها آمده اند مارا ببرند، «سایمون» بازیگوش و کنجکاو را به شما معرفی کند. پسر نوجوانی که عاشق کتاب‌های فانتزی و غوطه خوردن در رویا و خیال‌پردازی است. او که مانند خیلی از هم‌سالانش به داستان‌های عجیب و ماجراهای موجودات بیگانه علاقه دارد، ناگهان خودش نیز توسط همین موجودات ربوده می‌شود! برای اینکه ببینید آیا ادعای سایمون حقیقت دارد یا فقط نتیجه‌ی رویاپردازی‌های اوست، این داستان علمی و تخیلی را از دست ندهید.

درباره‌ی کتاب جغدها آمده اند مارا ببرند

سایمون قهرمان کنجکاو این داستان است که به بازی‌های کامپیوتری و رمان‌های تخیلی عشق می‌ورزد. با این حال، در مدرسه با هم‌کلاسی‌هایش رابطه‌ی خوبی ندارد، تا جایی که آن‌ها به او زور می‌گویند و مجبورش می‌کنند کارهایی را انجام دهد که هرگز دوست ندارد. در خانه هم پدر به خاطر افکار و خیال‌پردازی‌های خاص سایمون، او را مسخره کرده و به این پسرک بازیگوش می‌خندد. خب، مثل اینکه وضع خانه و مدرسه اصلاً دلچسب نیست!

این نوجوان دوازه‌ساله همواره خود را با داستان‌های تخیلی درمورد موجودات فضایی یا همان «خاکستری»‌ها سرگرم می‌کند و گاه آن‌قدر در خیالاتش غرق می‌شود که وحشت سراپایش را فرا می‌گیرد؛ به حدی که از شنیدن صدای جغدها در شب، از ترس به خودش می‌لرزد. این خیالات ترسناک ادامه پیدا می‌کند تا وقتی که سایمون می‌بیند، این اتفاقات هولناک از دنیای خیالی فراتر رفته‌اند و دارند زندگی واقعی او را هم درگیر خود می‌کنند.

رونالد ال. اسمیت (Ronald L. Smith) در کتاب جغدها آمده اند مارا ببرند (The owls have come to take us away)، داستانی مهیج و ترسناک آفریده که نوجوانان مشتاق رمان‌های علمی و تخیلی را مسحور خود می‌کند. قهرمان داستان مانند بسیاری از کودکان و نوجوانان به نجوم و موجودات فضایی علاقه‌مند است و فانتزی‌های جذابی را درمورد آدم‌فضایی‌ها در ذهن خود می‌سازد. البته این بچه‌ی بازیگوش یک تفاوت اساسی با سایر کودکان و نوجوانان دارد: اینکه قرار است واقعاً با موجودات فضایی روبه‌رو شود.

وقتی سایمون به همراه پدر و مادرش به گردش می‌رود و در اردوگاه چادر می‌زند، به اتفاق عجیبی پی می‌برد. او متوجه می‌شود که در حالت بی‌هوشی خاکستر‌ی‌ها به سراغش آمده‌اند و او را ربوده‌اند. خاکستری‌ها موجوداتی هستند که با دزدیدن انسان‌ها، قصد دارند تا آزمایش‌هایی را روی آن‌ها انجام دهند و وقتی هم آزمایش‌هایشان به اتمام رسید، فرد ربوده‌شده را به جای اول خود برمی‌گردانند. اکنون سایمون هم چنین احساسی دارد. او فکر می‌کند توسط خاکستری‌ها دزدیده و سپس بازگردانده شده است.

سایمون برای حل مشکلی که پیش آمده تصمیم می‌گیرد، افکارش را با پدر و مادرش در میان بگذارد اما آن‌ها به حرف سایمون توجهی ندارند و تصور می‌کنند این ماجرا هم یکی از قصه‌های خیالی‌ست که فرزندشان از خودش ساخته. با‌این‌حال، سایمون تسلیم نمی‌شود. او با اینکه به‌شدت ترسیده اما می‌خواهد هر طور شده از این ماجرا سر دربیاورد و ببیند که آیا موجودات بیگانه به سراغش آمده‌اند یا تنها دچار توهم شده است.

رونالد ال. اسمیت داستان کتاب جغدها آمده اند مارا ببرند را از زبان شخصیت اول، یعنی سایمون روایت می‌کند و همین نکته باعث شده تا هم با افکار و دیدگاه‌های این نوجوان بیشتر آشنا شویم و هم دنیای اطرافش را با نگاه تیزبین و زیرکانه‌ی او ببینیم. روابط او و پدر و مادرش، ارتباط و مشکلات پدر و مادرش با یکدیگر، اتفاقات ساده‌ای که هر روزه باید تجربه کند یا فضایی که او را در خود احاطه کرده، از موضوعاتی هستند که سایمون با صداقت تمام برای شما توصیف می‌کند. با همین توصیفات ساده هم می‌توانیم به این نکته پی ببریم که سایمون با همه‌ی اطرافیانش متفاوت است و بعید نیست اگر هیچ‌کس حرف‌هایش را باور نکند.

نکوداشت‌های کتاب جغدها آمده اند مارا ببرند

• یک رمان که به طرز دلنشینی، ترسناک است! (برنز اند نوبل)
• کتابی رازآلود و تودرتو! مخاطبان جوان با قهرمان اصلی آن به‌خوبی ارتباط برقرار خواهند کرد. (اسکول لایبرری ژورنال)
• در این رمان نقطه‌ی اوجی هست که وحشت را تا مغز استخوان شما خواهد برد. (The Horn Book)

کتاب جغدها آمده اند مارا ببرند برای چه کسانی مناسب است؟

نوجوانانی که به رمان‌های علمی-تخیلی و فانتزی علاقه دارند، کتاب جغدها آمده‌اند ما را ببرند را از دست ندهند؛ به‌خصوص اگر به هیجان و کمی ماجراجویی هم علاقه‌مند هستند.

در بخشی از کتاب جغدها آمده اند مارا ببرند می‌خوانیم:

اگرچه این سفر ماجراجویی بزرگ بابا بود، یک اردوی واقعی نبود. اینجا یکی از اردوگاه‌هایی بود که نقاطی را در آن برای مردم مشخص می‌کردند تا آنجا چادر بزنند. اگر اتفاقی می‌افتاد یا نیاز داشتید از دست‌شویی‌ استفاده کنید یا حتی یک قوطی سودا بخرید، چند قدم پیاده بیشتر راه نبود. اما من نمی‌توانستم این را به بابا بگویم. او فکر می‌کند خیلی ماجرا جدی است. حتی یک چاقوی تاشو هم به کمربندش بسته است.

بابا ما را به داخل جنگل برد. خیلی هم از محل پارک ماشین دور نشدیم. آنجا چادر را برپا کردیم؛ ابتکار عنکبوت‌مانندی از سرِهم‌ کردن تیرک‌ها و طناب‌ها. من به‌راحتی میخ‌های چوبی را با چکش در زمین نرم کوبیدم و بابا هم با نیشخندی کارم را تأیید کرد. فکر کنم داشتم مردانه رفتار می‌کردم؛ او هم خوشش آمد. بابا، گنده و قوی است. دست‌ها و پاهایش هم حسابی عضلانی هستند. ساق پاهایش شبیه یک طالبی است که از وسط نصف شده باشد. مامان خیلی از من بلندتر نیست. چشم‌های قهوه‌ای زیبایی دارد و یک بینی کشیده. مردم می‌گویند بینی من هم عین بینی اوست. یک ‌بار به من گفت خیلی دلش می‌خواست یک هنرمند بشود؛ ولی بعد از ازدواجش با بابا و به دنیا آوردن من، دیگر مثل قدیم دستش به نقاشی یا طراحی نمی‌رفت. از شنیدنش حس بدی به من دست داد.

بابا می‌گوید مامان خیلی لی‌لی به لالای من می‌گذارد؛ ولی او گوشش به این حرف‌ها بدهکار نیست. مهم نیست چه مشکلی برایم پیش آمده باشد، مامان همیشه هوای من را دارد. وقتی هنوز خیلی کوچک بودم، از مامان پرسیدم چرا تو سیاه‌پوستی و بابا سفیدپوست؟ او جواب داد که اولش همه‌ در درون، شبیه هم بودند، اما وقتی بزرگ شدند، یاد گرفتند از هم متنفر شوند.

فروشگاه آیهان بوک این کتاب را در اختیار شما علاقه مندان قرار داده است.