کتاب بهانه های باحال تام گیتس 2

کتاب بهانه های باحال تام گیتس 2  نوشتۀ لیز پیشون و ترجمۀ فاطمه عبادیان زاده است. این کتاب را نشر ایرمان منتشر کرده است.

درباره کتاب بهانه های باحال تام گیتس 2

مجموعه تام گیتس داستان گرفتاری‌ها و دردسرهای یک پسربچه شیطان و خلاص‌شدن او از این مخمصه‌هاست که به شکل یادداشت‌های روزانه با زبانی طنز و تصویر روایت شده است.

داستان‌های تام گیتس، تلفیقی از متن و تصویرند و بیشتر حجم این کتاب‌های قطور و پربرگ را تصویر پرکرده که همین امر به‌علاوه طنز اثر آن را برای کودکان به‌ویژه کودکان کم‌خوان مناسب کرده است. از دیگر ویژگی‌های خوب این مجموعه این است که کودکان با خواندن داستان‌های تام گیتس نوشتن را فعالیتی سرگرم‌کننده خواهند یافت و احتمالاً به نوشتن و روایت‌کردن با کمک تصویر تشویق خواهند شد. ماجراهای تام گیتس نخستین مجموعه‌ای است که لیز پیشون برای نوجوانان نوشته و تا به امروز ده جلدش را منتشر کرده است.

در داستان دوم به نام بهانه های باحال تام گیتس، تام گیتس در حال تقلب مچش گرفته می‌شود و حسابی تو دردسر می‌افتد.

خواندن کتاب بهانه های باحال تام گیتس 2 را به چه کسانی پیشنهاد می‌‌کنیم

خواندن این کتاب را به نوجوانان و دوستداران هنر گرافیک و صفحه‌آرایی پیشنهاد می‌کنیم. اگرچه برای گروه سنی کودک و نوجوان مناسب است؛ اما اگر بزرگسالان نیز کتاب تام گیتس را بخوانند از اتفاقات جذاب داستان شگفت‌زده خواهند شد.

بخشی از کتاب بهانه های باحال تام گیتس 2

«دو هفتۀ کامل مدرسه بی مدرسه! بله! می‌توانم درس‌ها را کلاً از ذهنم پاک کنم (چیزهای ناراحت‌کننده‌ای مثل مارکوس ملدرو را هم) و تمرکزم را بگذارم روی کارهای خوبی مثل: پیداکردن راه‌های تازه‌ای برای عصبانی کردن خواهرم دلیا. (خیلی راه‌های زیادی!) کشیدن نقاشی (نقاشی‌هایی که دلیا را عصبانی می‌کند). ها ها! تماشای تلویزیون و خوردن ویفر کاراملی. خوردن ویفر کاراملی و تماشای تلویزیون و مهم‌تر از همه… تمرین گروه موسیقی سگ‌های آدم‌خوار با درک (که بهترین دوست من و همسایة بغلی‌مان است). با هم نقشه می‌کشیم که امشب خانة آن‌ها بخوابم. البته کار سختی هم نیست؛ چون خیلی به هم نزدیکیم. خوبی دیگر خانۀ درک این است که او مثل من یک خواهر مزاحم و اعصاب‌خردکن ندارد و به جایش یک سگ دارد که اسمش خروس است. هرچند به نظرم برای یک سگ اسم مسخره‌ای است. اما من که (یک‌جورهایی) به اسمش عادت کرده‌ام. البته بعضی وقت‌ها خروس هم تقریباً به‌اندازة دلیا اعصاب می‌جود.»